Ob6tnosta mi dnes...

Eto moita ob6tnost ot Florenzia! :)

Haiti

Il catastrofico terremoto che si è verificato in questi giorni nell'isola di Haiti con le migliaia di morti che ha causato e gli infiniti danni e devastazioni che ha determinato, i cui effetti drammatici si potranno valutare a pieno solo fra qualche tempo, provoca sicurament in tutti noi il riemergere di domande forse mai del tutto affrontate e tanto meno risolte. Le domande cioè relative al problema del male, del male “ingiusto”, almeno ai nostri occhi, del dolore innocente. Perché? Perché una catastrofe così immane? Perché la terra si ribella all'uomo e sembra quasi, proditoriamente e improvvisamente, tendergli un'insidia così micidiale? E sopratutto perché Dio permette tutto questo? Perché sembra assistere impotente a una così grande tragedia? Perché Dio non interviene? Allora è un Dio crudele? O forse è un Dio impotente? Ma se è un Dio impotente, contraddizione in termini, è un Dio inesistente. Allora la fede è davvero solo l'oppio dei popoli, un mito per addormentare le coscienze? Possiamo ancora credere di fronte a queste tragedie che si susseguono a ritmo anche abbastanza frequente?
Sì possiamo e dobbiamo ancora credere, anzi più che mai.
Questi tragici eventi che ci lasciano sgomenti, in un certo senso, non portano in sé niente di nuovo, nel senso che non implicano interrogativi che già non conosciamo, se non riguardo alle proporzioni.
Questi fatti mettono in evidenza la finitezza della realtà visibile, la limitatezza costituzionale della condizione umana e l'insufficienza della realtà cosmica tutta. Da questa finitezza, da questa limitatezza derivano tutti i mali e tutto il dolore. Che cos'è il cancro che spenge magari una giovane vita? E' la limitatezza di un organismo, di un meccanismo che non riesce a funzionare come dovrebbe. La malattia è un segno di questo limite e in questo senso siamo tutti malati, fin da quando nasciamo, perché prima o poi l'organismo, come qualsiasi altra macchina, si deteriorerà.
In un certo senso il problema non è neppure il male, ma è la condizione umana limitata e limitante. Noi siamo avvolti in un mistero, siamo da una parte grandi di una grandezza sconfinata, sperimentiamo in noi stessi l'infinito e siamo in qualche modo un infinito, ma dall'altra siamo piccoli, limitati, condizionati da mille fattori. Il male che ci insidia è un mistero, ma anche il bene in cui siamo immersi, di cui siamo fatti, è un Mistero.
E' una realtà il male, ma è una realtà incontestabile anche il bene. E' una realtà la morte ma anche la vita, la distruzione ma anche la creazione, il nulla in cui l'uomo sembra cadere, ma anche l'essere in cui abita. Che la realtà ci sia anche questa è una verità incontrovertibile ed esige una spiegazione. Allora qual'è l'atteggiamento ragionevole di fronte a queste tragedie e agli interrogativi che esse pongono?
Non è né quello degli amici di Giobbe caratterizzato da spiegazioni troppo facili, da una teologia molto proclamata, ma poco vissuta, né quello della ribellione, della contestazione e della disperazione del primo Giobbe. L'atteggiamento ragionevole è quello dell'ultimo Giobbe, l'atteggiamento di umiltà, di fronte alla realtà più grande di noi che noi non possiamo misurare, quello di chi riconosce il Mistero e vi si apre fiducioso anche se non comprende tutto.
Rileggiamo quel brano così commovente e toccante:

[1]Il Signore rispose a Giobbe di mezzo al turbine:
[2]Chi è costui che oscura il consiglio
con parole insipienti?
[3]Cingiti i fianchi come un prode,
io t'interrogherò e tu mi istruirai.
[4]Dov'eri tu quand'io ponevo le fondamenta della terra?
Dillo, se hai tanta intelligenza!
[5]Chi ha fissato le sue dimensioni, se lo sai,
o chi ha teso su di essa la misura?
[6]Dove sono fissate le sue basi
o chi ha posto la sua pietra angolare,
[7]mentre gioivano in coro le stelle del mattino
e plaudivano tutti i figli di Dio?
[8]Chi ha chiuso tra due porte il mare,
quando erompeva uscendo dal seno materno,
[9]quando lo circondavo di nubi per veste
e per fasce di caligine folta?
[10]Poi gli ho fissato un limite
e gli ho messo chiavistello e porte
[11]e ho detto: «Fin qui giungerai e non oltre
e qui s'infrangerà l'orgoglio delle tue onde».
[12]Da quando vivi, hai mai comandato al mattino
e assegnato il posto all'aurora,
[13]perché essa afferri i lembi della terra
e ne scuota i malvagi?
[14]Si trasforma come creta da sigillo
e si colora come un vestito.
[15]E' sottratta ai malvagi la loro luce
ed è spezzato il braccio che si alza a colpire.
[16]Sei mai giunto alle sorgenti del mare
e nel fondo dell'abisso hai tu passeggiato?
[17]Ti sono state indicate le porte della morte
e hai visto le porte dell'ombra funerea?
[18]Hai tu considerato le distese della terra?
Dillo, se sai tutto questo!
[19]Per quale via si va dove abita la luce
e dove hanno dimora le tenebre
[20]perché tu le conduca al loro dominio
o almeno tu sappia avviarle verso la loro casa?
[21]Certo, tu lo sai, perché allora eri nato
e il numero dei tuoi giorni è assai grande!
[22]Sei mai giunto ai serbatoi della neve,
hai mai visto i serbatoi della grandine,
[23]che io riserbo per il tempo della sciagura,
per il giorno della guerra e della battaglia?
[24]Per quali vie si espande la luce,
si diffonde il vento d'oriente sulla terra?
(Gb 38,1-24)

Mi sembra che possa offrire un notevole aiuto in questa nostra sofferta ricerca della speranza una pagina del CdA “La Verità vi farà liberi”:

Lo scandalo del male [370] La fede nella Provvidenza è messa a dura prova dallo scandalo del male: dov’è Dio, quando i cataclismi della natura, le guerre, la fame e le malattie fanno strage di intere popolazioni? perché i giusti e gli innocenti soffrono, mentre i malvagi trionfano? La protesta ha assunto, fin dall’antichità, una forma logica serrata con il filosofo Epicuro: “Dio o vuole togliere il male e non può; o può e non vuole; o non vuole e non può; o vuole e può. Se vuole e non può, è debole; se può e non vuole, è malevolo; se non vuole e non può, è malevolo e debole; se vuole e può, come si addice a lui, perché esiste il male e Dio non lo elimina?”.Occorre una risposta articolata. Ma viene subito in mente un’osservazione: Dio è misterioso e le sue vie rimangono nascoste, ma negare Dio significa rinunciare alla speranza di superare il male, rassegnarsi alla sconfitta definitiva.
[371] Nella Bibbia, il libro di Giobbe demolisce le facili spiegazioni teologiche, “sentenze di cenere”, “difese di argilla” (Gb 13,12); ma, nello stesso tempo, rimprovera chi vuol mettere sotto processo la Provvidenza. L’uomo è troppo piccolo davanti a Dio: vede solo le frange delle sue opere e ode appena un sussurro della sua potenza; gli sfugge il disegno totale della creazione: “Dov’eri tu quand’io ponevo le fondamenta della terra? Dillo, se hai tanta intelligenza! Chi ha fissato le sue dimensioni, se lo sai, o chi ha teso su di essa la misura? Dove sono fissate le sue basi o chi ha posto la sua pietra angolare, mentre gioivano in coro le stelle del mattino e plaudivano tutti i figli di Dio? Chi ha chiuso tra due porte il mare, quando erompeva uscendo dal seno materno, quando lo circondavo di nubi per veste e per fasce di caligine folta?... Sei mai giunto ai serbatoi della neve, hai mai visto i serbatoi della grandine?...Per quali vie si espande la luce, si diffonde il vento d’oriente sulla terra?... Ha forse un padre la pioggia? O chi mette al mondo le gocce della rugiada?... Vai tu a caccia di preda per la leonessa e sazi la fame dei leoncini, quando sono accovacciati nelle tane o stanno in agguato fra le macchie? Chi prepara al corvo il suo pasto, quando i suoi nati gridano verso Dio e vagano qua e là per mancanza di cibo?” (Gb 38,4-9.22.24.28.39-41). Dio è infinitamente grande e non c’è da sorprendersi che risulti anche misterioso. Sono fuori luogo sia i tentativi di giustificarlo, sia quelli di accusarlo. L’atteggiamento corretto davanti a lui è l’umile e fiducioso abbandono: “Comprendo che puoi tutto e che nessuna cosa è impossibile per te” (Gb 42,2).
L’origine del male [372] Tuttavia il male ci investe da ogni parte, in molte forme: disgrazie, violenze, malattie, miseria, oppressione, ingiustizia, solitudine, morte. Non possiamo evitare la domanda: da che cosa dipende questa infelice situazione? perché l’uomo è soggetto alla sofferenza? Molti mali derivano senz’altro dai limiti naturali, dall’inserimento nel mondo. Partecipando a un processo evolutivo globale, l’uomo nasce, si trasforma e muore come gli altri esseri della natura. Può ricevere la vita solo a frammenti. La precarietà della condizione creaturale viene poi aggravata da innumerevoli colpe personali, che procurano più o meno direttamente una infinità di guai, a sé e agli altri: basti ricordare i danni recati alla salute, le storture della convivenza sociale, le guerre.
[376] Dio non impedisce il male; ma ne trae il bene. Il suo atteggiamento si rivela definitivamente nella croce di Gesù Cristo. Egli ama appassionatamente gli uomini, fino a prendere su di sé il peso della loro miseria come fosse la propria. È vicinissimo anche quando sembra assente. Dal delitto più grande, che è la crocifissione di Gesù, trae il più grande bene, che è la sua risurrezione e la nostra redenzione. Fa crescere nella prova l’amore più puro, che riscatta i peccatori dalle loro colpe. Conduce infine alla vittoria e alla liberazione completa: Cristo “vince il peccato con la sua obbedienza fino alla morte e vince la morte con la sua risurrezione”. In Cristo acquista senso anche ciò che non ha senso: “Tutto concorre al bene di coloro che amano Dio” (Rm 8,28). La Provvidenza “non turba mai la gioia dei suoi figli, se non per prepararne una più certa e più grande”.

Tutto il mistero psquale di Gesù ci rivela proprio questo. Gesù non ha eliminato il male ma ha preso su di sé il male del mondo. Gesù, come dice il CdA, ha dato un senso anche a ciò che non ha senso. Particolarmente nel quarto vangelo Gesù parla spesso della sua ora ientificando in essa sia l'ora della sua pasione e morte sia l'ora della sua risurrezione. La sua morte coincide, dunque, con la sua gloria e la gloria nella Bibbia è la manifestazione della presenza salvifica di Dio. Egli così ha trasformato la fine in un inizio, anzi, come afferma Gesù sulla croce, in un compimento glorioso. Sulla croce Gesù morente dice, infatti:”Tetelestai”, tutto è compiuto, che però forse si potrebbe tradurre meglio: “Tutto ha raggiunto il suo “télos”, il suo fine, il suo scopo cioè la salvezza. Gesù dunque, proprio mediante la sua morte, trasforma la morte in vita, l'ora della croce nell'ora della gloria, la massima tragedia della crudeltà e dell'odio nella manifestazione suprema dell'amore. Egli, ed egli solo ha il potere, come dice S. Giovanni Crisostomo, di trasformare la croce in una festa.

Vesela Koleda na Vsi4ki!!! :)

La fète de la nouvelle paroisse ! Praznik.

Trima Mu4enitsi Blajeni!

4estit praznik na vsi4ki tezi koito poznavat trimata blajeni Kamen Pavel i Josafat!
Neka tehnia primer za neotstup4ivost i bezkompromis kum zloto i vsi4ki tendenzii
da se otri4a prisustvieto na Bog v jivota na 4oveka da vi bude blag primer! :)
http://www.assomptionorient.altervista.org/histoire/martiri%20bulgari/Le%20martyr%20VI%20Italiano.pdf

Predstaviane v novata ni enoria!!!

Chapitre Locale / Lokalno subranie na ob6tnosta

Vsiaka godina edna mone6eska ob6tnost na Uspentsi se subira

za 2-3 dni na lokalen kapitol - subranie koeto regulira jivota

deinostite i rituma na ob6tnosta prez bude6tata godina.

Tazi godina imahme 4esta da presustva samia ni Provintslialen Nastoiatel

i negovia pruv suvetnik za da vzemem vajni re6enia otnosto

nova enoria i nova missia za ob6tnosta ni tuk!

Remonti...

Eto i novata mi pridobivka... staia v 4erveno... znam 4e ne e mnogo

seriozno no pone e hubavo! kakvo mislite?...;)

Obnova na obeti

Eto kratuk mig ot sesiata po obnova na obetite koiato produlji edna sedmitsa s tema

"Bojieto Slovo" i prikliu4i sus tseremoniata po obnova na obetite na 14 subratia

ot koito i az.

Liato 4 - V Svetata Zemia

Nai krasivoto izjiviavane za tova liato be6e za men poklonenieto

po stupkite na Hrista v Svetata zemia i v Ierusalim.

mnogo moje da se kaje, no kogato se dokosvat kamunite koito e dokosval

Hristos, ili gogato se siada na zemiata na koiato e propoviadval Hrisos,

ili se pie ot su6tata voda s koiato e utoliaval jajdata si Bog, i se vurvi po

su6tia put po koito e stupval Isus, i na vsiako miasto se pripomnia

pro4itaiki evangelieto kakvo e pravil prez zemnia si jivot Na6ia Spasitel

ne moje da se ostane bezrazli4en ili da ne se vurne6 s izpulneno surtse i

silna viara!!!

Molih se mnogo za vseki edin ot vas, koito mi se preporu4ahte na molitvite

i na boji grob ostavih listove s imenata na vsi4ki tezi koito mi biahte dali

namerenia.

pojelavam na vsekigo da moje da izjivee takiva prekrasni migove kato tezi koito

imah az v tazi sviata zemia!

Liato 2 - Plovdiv BG

Sled edno godi6no otsustvie pak v rodinata!

Posre6tane i burni deinosti ... za pove4e info

vijde snimkite!

Liato 3 - Lourdes

Poklonenieto do Lourde be6e edno prekrasno izjiviavane mnogo

krasivi sre6ti i momenti 6te zapomnia i nai ve4e blagodaria na Deva

Maria koiato otnovo mi pomogna da se kontsentriram vurho tova koeto e

Vajno v jivota!!!

Témoignage du Frère Martin

Chers amis, chers pèlerins,

Je suis heureux d'être parmi vous aujourd’hui !

je suis heureux de faire parti du peuple de Dieu en marche, en pèlerinage

Et je crois qu’aujourd’hui, il y a trois autres assomptionnistes

qui se réjouissent, comme moi, d'être parmi nous:

Ce sont les pères Kamen, Pavel et Josaphat, nos trois témoins martyres

qui prennent place aujourd’hui avec nous,

au début de notre pèlerinage à Lourdes

pour nous accompagner durant cette marche vers Celui qui nous appelle.

Je ne peux cacher

que de les voir de nouveau, ici à Lourdes, est pour moi une belle rencontre

car c’est grâce à eux et à leurs personnalités

que je peux me rendre à Lourdes, moi aussi

et partager avec vous cette belle expérience de pèlerinage.

Vous diriez “mais ce jeune frère, comment se fait il qu’il les connaît,

ils sont mort il y a bien plus de 50 ans?”

Bien sur, je ne les connais pas personnellement,

mais chaque rencontre est personnelle

et je les ai bien rencontré car

ils ont marqués la vie de l’Eglise catholique bulgare

et particulièrement notre congrégation Assomptionniste,

comme une présence vive et bouleversante !

J’ai eu l’occasion de les connaître pendant la préparation de la visite

du Pape Jean Paul II en Bulgarie en 2002.

Il venait les proclamer martyres de la foi et bienheureux!

Avec un groupe de jeunes chrétiens, nous avions préparé une pièce de théâtre

qui présentait les trois pères assomptionnistes et leur vie et leur martyre.

C’est au long de la lecture du leur histoire que je me suis senti interpellé,

même bouleversé, par leur mode de vivre et leur mort...

C’est simple : tous les trois n'hésitaient pas à vivre du Christ, à manifester ouvertement

leur amour pour l’Eglise et à proclamer la vérité de la foi chrétienne dans une société

qui ne voulait plus de Dieu et qui voulait construire sur du sable!

Tous les trois vivaient profondément par la prière la relation avec le Christ, et dans leurs vies, dans leurs paroles, dans leurs actions ne pouvaient que se manifester cette source de vrai vie qui gênait car ces pierres vivantes parlaient de l’amour de Dieu,témoignage de l’amour pour l’homme et des vraies valeurs!

Mais dans la société de leur temps, il n’y avait pas de place pour tout cela et leur exemple devait être camouflé, supprimé, effacé par le moyen le plus sur - la mort !

Mes chers amis, pèlerins, vous ne pouvez pas imaginer combien je suis heureux de voir mes trois frères assomptionnistes ici présents, de nouveaux témoins, parmi d’autres, témoin de Quelqu'un qui peux remplir une vie, témoins du Christ Pèlerin avec nous sur nos chemins difficiles, témoins de Dieu qui se fait homme pour nous et pour nous rappeler qu’on est à Son image et qu’on doit se relever et s'approcher de Lui!

Je ne peux ne pas dire que ma vocation de jeune frère à l’Assomption est aussi simple: à leur exemple, vivre et parler de cet Amour de Dieu pour l’homme dans le société actuelle qui n’est pas moins éloigné des causes de Dieu que la société dans laquelle ils ont souffert et sont morts, m’invite, avec ma bouche de pécheur, à vous encourager avec les mots de notre fondateur: “ Nous sommes tout simplement catholiques, mais catholiques autant qu’il soit possible de l'être; nous sommes catholiques tout d’une pièce, et, parce qu’il y a, par le temps qui court, beaucoup de demi-catholiques, des catholiques de leurs temps, des catholiques par accommodement, des catholiques qui croient l'être, nous qui le sommes franchement, avant tout, complètement, nous passons aux yeux de la foule pour des hommes à part, sinon extraordinaire...”

Ches Amis, chers pèlerins, à l’exemple de Pavel, Kamen et Josafat, je vous exhorte: Soyez des hommes extraordinaires, des hommes à part qui peuvent voire et saisir où est leur vrai bonheur et leur vraie joie!

Moi personnellement je m’engage, avec mes faibles force de jeune homme, de religieux assomptionniste, à prier la très Sainte mère de Dieu de vous aider sur le chemin difficile, celui de répondre à l’appel du Christ!

Скъпи приятели поклоници,

Много съм радостен да бъда всред вас днес!

Радостен съм да съм част от божият народ вървящ по пътя към Христа!

Мисля че има поне още трима други Успенци,

които като мен се радват да бъдат сред нас!

Това са Отец Камен, Отец Павел и Отец Йосафат, нашите трима мъчении,

които заемат местата си вред множеството тук събрани,

за да ни придружат в това поклоничество тук в Лурд

и така заедно с тях да тръгнем към Този Който ни вика и зове!

Не мога да скрия, че виждайки ги днес тук, е за мен една приятна среща

защото благодарение на тях мога и аз да дойда днес тук с вас

и да преживея отново радоста от това да съм поклоник!

Може би ще се чудите от къде ги познавам, тъй като не съм от тяхното поколение ?

Аз се срещнах с тях по време на подготовката за идването на Йоан Павел в България през 2002. Заедно с още няколко младежи ние подготвихме един спектакъл за техния живот и го представихме в повечето енории из България.

По този повод аз се зачетох в живота и делата им и останових с вълнение, че всичко това което са правили някак си ме докосва лично!

И тримата не се страхуваха да живеят за Христос, и да изразяват открито варата и любовта си към Църквата и да възвестяват Истината в едно общество което не желаеше да слуша за Бог и всичко което го засяга!

И тримата живееха от дълбока молитва и конкретна връзка с Христа,

и в живота им и в делата им тази връзка се проявяваше като извор на радост и очевиден мир и свободен дух. Всичко това пречеше на комунистическото общество тъй като в него любовта към Бога и към човека беше забранена!

Това общество отхвърли техния свободен пример за живот и дори се постара да заличи следите му чрез последната и най крайна мярка смъртта!

Но скъпи приятели поклоници, не можете да си представите колко съм радостен че днес виждам тримата ми събратя мъченици отново да свидетелстват чрез ликовете си окачени всред останалите свидетели на нашето време. Те днес ни свидетелстват за Някого Който може да изпълни един цял живот и да даде смисъл на безсмисленото ни лутане, свидетелстват за Бог Исус Христос, Поклоник днес с нас по трудните ни житеиски пътища. Тримата български отци свидетелстват чрез присъствието си за Бог, станал човек за нас хората и за да ни напомни, че сме създедени по Негов образ и подобие и че трябва да се изправим и да тръгнем към истинската си същност тоест към Него!!!

Не мога да скрия че моето лично призвание на млад брат Успенец, е простичко:

Искам, по техния пример, да свидетелствам в сегашното ни общество, за Любовта на Бога към човека! И с грашната ми уста аз ви каня по примера на нашия основател на конгрегацията на Успенците: “ Ни сме просто християни, но християни колкото може да се бъде истинки, ние сме нацяло християни, не както тези, в днешно време, които са наполовина християни, или християни наричащи се модерни, или християни защото така им е удобно, или христяни които само си мислят че са християни, а ние които найстина сме, и най вече с цялото си сърце, ние минаваме за пред очите на хората и на тълпата за хора странни, за хора необикновенни!...”

Скъпи приятели по примера на Павел Камен и Йосафат аз ви каня: Станете хора странни и необикновенни за очите на другите! Станете хора които разбират и чувствак къде е истината и къде е истинското ни щастие и радост! Станете хора християни и следвайте истинската Любов тази която е за човека от Бога!

Аз лично се ангажирам с мойте слаби сири да се моля чрез застъпничеството на Дева Мария да ни помогне да вървим по житейския ни труден път към Този Който ни призовавав и ни вика: Христос!

Liato 2 - Gurtsia

Liato 1 - Duhovni uprajnenia!

Za da zapo4na dobre liatnia period ot prikliu4enia i za da svur6a prikliu4enskite izpiti

se otpravih kum Frenskata Riviera... ne na plaj... no na duhovni uprajnenia!

Moje da zvu4i 4udno no to4no pred Cannes oka4en kato perla se belee krasiviat ostrov Saint Honora s bogatiat na istoria manastir Lerins, edin ot purvite mona6eski tsentrove na duhovenstvo i na mona6estvo v Evropa.

Sled kratuk polet do Nice i skupo 50 minutno vozene v avtobus (niakolko km i 25 evro :)

Se ka4ih na korab4eto za ostrova... krasivo udovolstvie kogato go priblijava6.

Izoliran (dumata e 4ujditsa idva ot "isola"... ostrov) i v ti6ina prekarah edna ot nai krasivite i

ubogatiava6ti sedmitsi za tazi godina... nadiavam se tia da e samo purvata!! :)

Izlojba na ikoni

S niakolko snimki purvite vpe4atlenia ot izlojbata!

Izlojba vuv Florenzia

Hristos Voskrese!

Neka svetlinata ot Hristovoto Voskresenie vi donese radost i dobrota!

Naistina Voskrese! :)

Blagove6tenie !!!

Животът не се мери с броя вдишвания,

а с моментите, които спират дъха ни!

Когато съпругата на Джордж Гарлин починала, Гарлин -известният груб и устат комик от 70-те и 80-те години - написал тази невероятно изразителна статия — толкова уместна и днес, в епохата след 11 септември.

Парадоксът на нашето време е, че имаме високи сгради, но ниска търпимост, широки магистрали, но тесни възгледи. Харчим повече, но имаме по-малко, купуваме повече, но се радваме на по-малко. Имаме по-големи къщи и по-малки семейства, повече удобства, но по-малко време. Имаме повече образование, но по-малко разум, повече знания, но по-лоша преценка, имаме повече експерти, но и повече проблеми, повече медицина, но по-малко здраве.

Пием твърде много, пушим твърде много, харчим твърде безотговорно, смеем се твърде малко, шофираме твърде бързо, ядосваме се твърде лесно, лягаме си твърде късно, събуждаме се твърде уморени, четем твърде малко, гледаме твърде много телевизия и се молим твърде рядко. Увеличихме притежанията си, но намалихме ценностите си. Говорим твърде много, обичаме твърде рядко и мразим твърде често.
Знаем как да преживяваме, но не знаем как да живеем. Добавихме години към човешкия живот, но не добавихме живот към годините. Отидохме на луната и се върнахме, но ни е трудно да прекосим улицата и да се запознаем с новия съсед. Покорихме космическите ширини, но не и душевните. Правим по-големи неща. но не и по-добри неща.

Пречистихме въздуха, но замърсихме душата. Подчинихме атома, но не и предразсъдъците си. Пишем по¬вече, но научаваме по-малко. Планираме по¬вече, но постигаме по-малко. Научихме се да бързаме, но не и да чакаме. Правим нови компютри, които складират повече информация и бълват повече копия от когато и да било, но общуваме все по-малко.

Това е времето на бързото хранене и лошото храносмилане, големите мъже и дребните души, лесните печалби и трудните връзки. Времето на по-големи семейни доходи и повече разводи, по-красиви къщи и разбити домове. Времето на кратките пътувания, еднократните памперси и еднократния морал, връзките за една нощ и наднорменото тегло и на хапчетата, които правят всичко - възбуждат ни, успокояват ни, убиват ни. Време, в което има много на витрината, но малко в склада. Време, когато технологията позволява това писмо да стигне до вас, но също ви позволява да го споделите или просто да натиснете „изтриване".

Запомнете, отделете повече време на тези, които обичате, защото те не са с вас завинаги. Запомнете, кажете блага дума на този, който ви гледа отдолу нагоре с възхищение, защото това малко същество скоро ще порасне и няма да е вече до вас. Запомнете и горещо прегърнете човека до себе си, защото това е единственото съкровище, което можете да дадете от сърцето си и не струва нито стотинка.

Запомнете и казвайте „обичам те" на любимите си, но най-вече наистина го мислете. Целувка и прегръдка могат да поправят всяка злина, когато идват от сърцето. Запомнете и се дръжте за ръце, и ценете моментите, когато сте заедно, защото един ден този човек няма да е до вас. Отделете време да се обичате, намерете време да си говорите, и намерете време да споделяте всичко, което имате да си кажете.

Защото животът не се мери с броя вдишвания, които правим, а с моментите, които спират дъха ни.

Kakvo naistina kaza papata otnosno Preservativa!

Toi govori na Italianski i imate prevoda na frenski!

Napravih tazi publikatsia s tsel da se razbere kakvo to4no 

kazva Papata, a ne da se vadiat otdelni dumi ili frazi

ot Tiahnia kontekst, i da se interpretirat v suvsem obraten smisul!

Tova e 4esto sre6tano iavlenie dnes, cseki e "svoboden" da slu6a i 4ete

kakvoto si iska, no i da si go interpretira kakto si iska... Jurnalistite (niakoi)

Izpolzvat tazi krivo razbrana "svoboda" za da vmuknat tova koeto TE iskat da 

kajat ili vnu6at izpolzvaiki dumi na drug! (Vse edno da vzeme6 edin jurnalist po profesia i da go

nakara6 da go samo da gotvi iastia ... kakvo li 6te izleze!?)

Papata v tozi slu4ai ne samo niama za tsel da otri4a "kondomut" no iska da iziasni 4e problema e mnogo po-goliam i 4e ne moje da se re6i sus hvurlianeto na niakolko preservativa na "afrikanskite plemena" izmivaiki taka rutsete si i suvesta si 4e sme im pomognali! Ako Inteligenten 4ovek se zaslu6a v kratkia otgovor na Papata na podvejda6tia vupros otnosno kontratsepziata, 6te razbere 4e Papata jelae da poemem otgovornost za strada6tite ot SPIN i

ne samo 4rez lekuvane na posleditsite, no davaiki ne6to svoe - vreme, sredstva, jelanie, liubov kum tezi taka krivo razbrani na6i bratia i sestri ot Toplia kontinent!

6te se radvam da 4eta reaktsii po vuprosa!

Ako sa kritiki molia da sa konstruktivni, spestete mi eventualni neobosnovani sujdenia i li4ni

nerazbrani i oburkani i oburkva6ti misli! ;) hi hi hi

WWW IL PAPA!

Ce qu'a vraiment dit le Pape
by KTOTV

Vuv Venezia